* Wanderjahre = zwerfjaren. Na het succesvol voltooien van de opleiding een tijd om de wereld in te trekken en levenservaring op te doen. Daarna volgt de Meestertoets.
Inhoud
2021
Leeuw 10!
Galerij
Vliegenier in de stad, Darkwood, Henryk Vogel
Eerbetoon aan de Nachtheksen, de “Onbekende Soldaat” en aan Darkwood
Familie, moeder
Mirakels en andere wonderen
Galerij vervolgd
2021
Rob Nanninga overleed zeven jaar geleden. Extreem goede, transformatieve Leeuwenharten tijden volgden, en mijn Another Davis relatie met Rob Nanninga brandt onverminderd voort.
Sinds de pandemie in 2020 kwam ik zonder huisgenoten te leven en nog lang bleef ik in een van de twee kleine kamers van het huis slapen, maar de beperkte ruimte begon me te bekruipen en ik “verhuisde” in maart 2021 naar de Master slaapkamer met een nieuw bed en meer ruimte… voor een tiende inner crew Rob Nanninga leeuw.
Lion 10
De magische nummer 10 leeuw arriveerde op 30 maart 2021.
“Nummer” 10 heeft een zeer goed gevulde, rustgevende, schatkist-achtige borstkas. De willekeurige computer-kiezer kwam na ingave van een setje voorgeselecteerde namen met een naam die onmiddellijk met een magische luchtsalto in complete synchroniciteit goedgekeurd werd door de Kosmos:
Galerij (9+1!)
Vliegenier in de stad! Darkwood en Henryk Vogel
Rob Nanninga raadde mij Darkwood aan, en, omdat hij wist dat ik Germanist ben, suggereerde hij later ook de toen nog niet bestaande, Duitse Wikipedia sub te starten. Daar was ik toen echter te onzeker over. In februari 2021 startte ik met het Darkwood Twitter account Notwendfeuer. Vogel weet ervan, maar ik ben er niet zeker van dat dit ook voor Henryk geldt (grapje).
Een keten aan opvallende gebeurtenissen doet zich sinds november 2020 voor. Eind november 2020 stuurde ik Henryk Vogel van Darkwood een eerste email sinds ons initiële contact in 2014. In dat jaar had ik een korte, warme email-uitwisseling met Henryk Vogel van Darkwood over de tekst van Fliegergedicht, omdat deze gewenst was voor het In Memoriam boekje van Rob Nanninga. Hierna werd ik volkomen geabsorbeerd door de gebeurtenissen rondom Robs overlijden die culmineerden in de scheiding van mijn nu ex. Een eigenaardige, bijna Goetheske Wanderweg begon.
Onder het weglaten van alle details: ik dacht dat ik ook contact had gemaakt met Henryk Vogel van Darkwood via LinkedIn, en een aanzienlijk misverstand rolde zijn loper uit van december 2020 tot februari 2021. Dit door mij zwerven in een donker bos kan volgens mij verklaard worden door het feit dat creatieve geesten zoals ik extra ontvankelijk zijn voor geestvervoering en kosmisch gestuurde ingrepen die wonderlijke, verstrengelde-zielen gebeurtenissen tot gevolg hebben.
De Henryk Vogel van Dresden met wie ik een conversatie aanging via LinkedIn was niet de Henryk Vogel van Darkwood die óók in Dresden woont. Deze geestige, scherpe, getalenteerde en warme andere Henryk Vogel is ongeveer net zo oud als Henryk van Darkwood en kan naar mijn mening zijn tweelingbroer zijn.
De andere Henryk Vogel en ik hadden en hebben een plezierige, verre-afstandscommunicatie, maar in februari 2021 begon bij mij de spanning toe te nemen omdat ik nog steeds niet had durven vragen of hij Henryk van Darkwood was. Kosmisch leermoment: wacht niet met vragen!
De bewijskracht van “Leven na de dood” kreeg een flinke promotie toen Rob Nanninga me attendeerde op het misverstand. In mijn nachtkastje, geenszins onder mijn handbereik, lag een lampje aan een lange draad en deze crashte, precies op een cruciaal punt in de communicatie met deze andere Henryk Vogel, uit het niets en in vele stukken met een knal op de grond. Voor mij beschrijft Darkwood’s nummer “Dream of Flowers” Robs stervensmoment, het lied noemt gebroken glas. Rob probeerde mijn aandacht te krijgen: “Dit is niet de Henryk Vogel van Darkwood!” Ik denk dat Rob en ik beide voelen dat Henryk Vogel van Darkwood onze soulmate is. Er is volgens mij ook iets heel bijzonders aan de hand met de andere Henryk Vogel!
Toen ik eindelijk (hè, hè!) de stoute schoenen durfde aan te trekken en vroeg: “Ben jij Henryk van Darkwood?”, voelde ik het antwoord al op mijn klompen aan. Daarop wendde ik me in februari 2021 opnieuw tot Henryk van Darkwood omdat er wat mij betreft niets veranderd was aan het soulmates idee.
Darkwood bezingt oorlog en vrede, vliegeniers en soldaten, en het album “Schicksalsfahrt” heeft de eerste historische vliegeniers als centraal thema. Vliegeniers-tekens waren al stilletjes en spontaan het Leeuwenharten verhaal binnengekomen, allang voordat ik opnieuw met Henry Vogel van Darkwood in contact kwam. Whiskers Leeuwtje, gemaakt door de Leonard Cheshire Cornwall Foundation, gebaseerd op de Tweede Wereld Oorlog vliegenier en bommenwerper piloot Leonard Cheshire, kwam de inner crew Rob Nanninga leeuwen in 2016 versterken.
Nog meer geïnspireerd door de sfeervolle Darkwood kampvuur liederen bestelde ik ook Darkwood’s pilotenhemd en legertasje. Het idee voor een Darkwood fotoshoot sprankelde tot leven. Uit het niets dacht ik: ik zal in de huid kruipen van een vrouwelijke, Russische, Tweede Wereldoorlog bommenwerper piloot. Ik realiseerde me geenszins dat deze vrouwelijke Russische bommenwerper piloten echt bestaan hadden en dat ze zelfs exclusief Russisch waren. De nazis bijvoorbeeld waren fel tegen vrouwelijke betrokkenheid bij oorlogsactiviteiten, omdat zij vrouwen eerder als veredelde broedmachines voor het “zuivere, Arische ras” zagen.
Ik had al heel wat boeken over de Tweede Wereldoorlog gelezen, maar ik kan me niet herinneren al eerder over de Nachthexen gelezen te hebben. Soms krijg ik de vraag of ik Russisch ben, vandaar het idee van “Russisch”. Nieuwsgierig begon ik boeken te lezen over Engelse en Russische bommenwerper piloten. De Nachthexen, eigenlijk nog maar meisjes (leeftijd 17-22), vlogen PO2s, oude Polikarpov PO-2 training, dubbeldekker vliegtuigjes, die zowel bij de bestuurdersstoel als de achterbank navigatie-instrumenten bezaten. Ondanks initieel ongeloof en initiële ridiculisering van de vrouwelijke oorlogspiloten hadden de nazis al snel in de gaten dat het menens was en deden ze het toch gefügig in de Lederhose.
braaf, dociel, overmeesterd
Omdat de Duitsers veruit superieur waren met de veel modernere Messerschmitts, moesten de Russen wel creatief worden. De Nachtheksen werden in een bijna exclusief door mannen gedomineerde wereld, en naarmate het aantal succesvolle nachtbombardementen groeide, in toenemende mate gevreesd. De PO2 vliegtuigjes werden exclusief ’s nachts ingezet en konden maximaal twee primitief bevestigde bommen dragen. De Nachtheksen moesten daarom vele malen per nacht naar de basis terugkeren om te herladen.
De vrouwen vlogen zo laag, soms zelfs met de motoren uit voor het verrassingseffect, dat ze rakelings langs de Duitse legerbarakken scheerden, daarbij bommen werpend op de aanvankelijk niets in de gaten hebbende Duitsers. Op deze wijze ook kwelden ze de Duitsers in hun broodnodige nachtrust.
Mijn Tweede Wereldoorlog fotoshoot is ook verwant met Rob Nanninga’s liefde voor het rollenspel, die ik in de “astrale” sferen ontdekt had. Als levenslange, zeer ervaren “astrale” reiziger heb ik een Aha-Erlebnis bij zowel het karakter van de Nachtheksen als hun nachtelijke ervaringen.
Eerbetoon aan de Nachtheksen, de “Onbekende Soldaat” en aan Darkwood:
klik op en swipe:
Familie, moeder
Mijn zus Francine komt dit najaar met een boek over mijn moeder Marie Thérèse (6-6-1931 – 8-7-2014) tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.
Aldus opent zich een ander luik naar de Tweede Wereldoorlog! Op een dag toen mijn moeder, met wie ik altijd een zeer sterke band had, tegen mij praatte over haar broers en de katholieke kerk in de Tweede Wereldoorlog, barstte ze in tranen uit. Ze woonde tijdens de oorlog in Maastricht. Onder het laten van bittere, enorm opgekropte tranen (dit was duidelijk te zien), kon ze nog net over haar lippen krijgen: “Ze hebben me gepest, Stan, ik heb een slecht leven gehad.” Ik begreep er weinig van en drong erop aan dat ze meer zou vertellen, maar het slot ging er weer op. Thérèse, zoals altijd het boegbeeld van maatschappelijke wenselijkheid, koos ervoor om al haar demonen onder de pet te houden. Daarom applaudiseer ik voor elke feiten-gebaseerde onderneming om haar demonen en kwelgeesten te ontmaskeren.
Mirakels en andere wonderen
Sinds 1 maart 2020 ben ik door het gebruik van cannabinoids thc / cbs / cbd ongeveer 22 kilo’s afgevallen. Mijn eetlust is sterk verminderd! Sinds februari 2021, ook op suggestie van Henryk Vogel niet van Darkwood, stopte ik met het slikken van ten minste 3 paracetamols per dag. Sindsdien zijn mijn longen extreem rustig, maar mijn hart en maag daarentegen lijken minder kalm.
Ik vermelddde eerder al dat er een financieel wonder nodig zou zijn om mij boven water te houden. Welnu. Volgens de scheidingsregeling van april 2018 had ik recht op een pensioendeeltje van mijn ex, en ik had na ruim een jaar (!) over en weer met UC Davis (de werkgever van mijn ex) eindelijk met succes alle papieren door de ambtelijke molen weten te halen en het deeltje werd op mijn rekening gestort. Met het leeuwendeel kocht ik BTC (bitcoin), de rest had ik nodig om wat zaken te betalen. Dit speelde zich juist af voor de bitcoin boom in 2020. Een vriend gaf me nog wat meer in 2021. Op deze manier ben ik nog steeds in staat de huur te betalen, maar ik denk maar liever niet aan de enorme sommen geld die op deze wijze maandelijks verdampen. De toekomst blijft onzeker.
Galerij vervolgd
Hier nog wat meer, iets oudere foto’s sinds de laatste galerij.
Leeuwenharten 
Dit is op Constantia Oomen herblogd.
LikeLike